این یک وبلاگ شخصی (غیررسمی) و مستقل دربارهٔ رهبانیت است و مطالب آن بر اساس کتاب‌مقدس و اصول کلیسای کاتولیک می‌باشد.
استفاده از مطالب وبلاگ با ذکر منبع، حلال و مجاز می‌شود.
(مسئولیت مطالب وبلاگ با خودم است.)
(ویکی‌پدیا منبع چندان معتبری نیست؛ فقط به‌عنوان یک راهنما به آن نگاه کنید و به سورس مطالبش دقت فرمایید.)
به‌ترتیب از بالا به پایین مطالعه فرمایید.
در این نوشته می‌خواهم شما را با نحوهٔ راهب‌شدن آشنا کنم.
شاید قبل‌ازاین، عدهٔ بسیار کمی به این مسئله اشاره کرده‌باشد اما بنده می‌خواهم این مسئله را به‌طور واضح و مشخص به زبان پارسی مطرح کنم.
راهب کسی است که زندگی‌اش، اموالش و خودش را تقدیم خدا کرده و خود را برای او وقف و نذر کرده است. درواقع، راهب کسی است که خودش را به‌عنوان نوبر و قربانی، به خدا تقدیم کرده و به چیزی جز رضایت او فکر نمی‌کند، آمین.
در مسیحیت کاتولیک، ایمانداران به سه دستهٔ کلی تقسیم می‌شوند:
۱-سلسله‌مراتب مقدس (کهانت/روحانیت)؛ که شامل روحانیون (شماسان، کشیشان و اسقفان) می‌شود.
۲-ایمانداران سکولار (غیرروحانی)؛ که شامل ایمانداران عادی می‌شود که در جوامع زندگی می‌کنند.
۳-زندگی وقف‌شده (رهبانیت)؛ که شامل ایماندارانی می‌شود که تصمیم گرفته‌اند زندگی‌شان را تقدیس و وقف امور الهی و معنوی کنند.
خیلی‌ها به‌اشتباه فکر می‌کنند که مسئلهٔ رهبانیت در کتاب‌مقدس نیامده است بلکه ریشه در سنت مقدس دارد همچنین بسیاری از پروتستان‌ها بر این باورند که رهبانیت ریشهٔ کتاب‌مقدسی ندارد و از بدعت‌های کلیسای کاتولیک است!
همان‌طور که قبلاً هم گفتم، در کلیسای کاتولیک لاتین، نظام‌های رهبانی متعددی وجود دارد که هرکدامشان آرمان‌های مشخصی دارند.